طرفداران خشمگین اتوموبیل ها را در خیابان های اطراف ورزشگاه به آتش کشیدند. عکس از سایت totallycoolpix.com برداشته شده، برای دیدن تصاویر بیشتر روی عکس کلیک کنید
وقتی در غروب چهارشنبه شب، تیم کناکس در زمین خودش به وضع فجیعی و با نتیجه چهار بر صفر بازی را و البته استانلی کاپ را هم به بوستونی های واگذار کرد، خشم جماعت طرفداران هاکی به تظاهرات خیابانی تبدیل شد و در فاصله کوتاهی خیابان های داون تاون تبدیل به میدان نبرد بین گروهی از هواداران عصبانی و نیروهای مجهز پلیس شد.
یه عده قلیلی از عصبانی ها و یه عده ای هم فرصت طلب ریختند و شیشه های اماکن عمومی رو شکستند، اموال عمومی رو به غارت بردند، تلفن های عمومی رو داغون کردند، دستگاه های پارک پرداخت رو از ریشه کندند، ماشین مردم و پلیس آتیش زدند، و خلاصه اوضاع در داون تاون خیلی بی ریخت شد. پلیس ها هم نامردی نکردند و طبق معمول علاوه بر مزاحمین نوامیس، عده زیادی از مردم عادی در حال گذر رو به باد چماق گرفتند، این پلیس ونکوور سابقه اش خیلی بده من هم حسابی دلم از دستشون خونه، اگه بخوام بگم تا فردا باید گله گذاری بکنم. آخه ناسلامتی در یک سیستم دومکراسی اینا با مالیات من و شما زندگیشون میگذره و عملا در استخدام شهروندان هستند اما گویا حقیقت موضوع قدری با واقعیت همون موضوع اختلاف داره.
من هیچوقت به بازی هایی مثل فوتبال یا هاکی یا هر نوع ورزش هیجانی دیگری علاقه نداشتم، و هرگز در زندگی مسابقات لیگ های مربوطه رو دنبال نکردم، اما دیروز که دیدم طرفداران تیم هاکی کناکس، از ونکوور، با دماغ های آویزوون و با چه حالت تاسف باری دارند از تماشای بازی بر میگردن واقعا دلم براشون سوخت و دیدم بی مناسبت نیست من هم در اینجا ذکری از این بازی یخی کانادایی بکنم.
تیم هاکی کناکس (Canucks) از لیگ ان اچ ال که گویا در ازمنه قدیم، و در حدود 17 سال قبل موفق شده استانلی کاپ رو ببره در طی زمان فراز و نشیب های فراوانی رو طی کرده و خلاصه موفق شده مجددا خودش رو بالا بکشه تا اینکه امسال اسمش رو در فینال استانلی کاپ در کنار تیم بوستون میبینیم.
دوشنبه هفته گذشته، دوم ماه مه، روز رای گیری پارلمان کانادا بود و به طور غیر منتظره ای، توجه فراوانی در جهان را متوجه کانادا کرد به طوری که اتفاقاتی که در سطح شهر رخ دادند را به حاشیه برد.
صبح دوشنبه با بوی شدید دود و چوب سوخته از خواب بیدار شدم و اولش یه کمی کش و قوس تو رختخواب رفتم تا خودم رو متقاعد کنم که از جام بلند بشم. از پنجره که بیرون رو نگاه کردم دیدم دو تا ساختمون اونورتر یه خونه داره تو آتیش میسوزه، اولش باور کردنی نبود ولی یواش یواش یادم افتاد که قبلش صدای آژیر ها و ماشین های پلیس و اینا میومد و خلاصه خونه همسایه ما راست راستی داشت میسوخت.
ظاهرا هم خیلی دیر بهش رسیده بودن چون ساختمان کاملا در آتش فرورفته بود و حسابی وضع خراب بود. کلی با خودم کلنجار رفتم که برم کمک، بعدش خودم رو متقاعد کردم که آخه چه کاری از تو برمیاد، البته بهانه بود دیگه.
