این هم از سال 1390 که با همه دیوانگی هایی که در عالم اتفاق افتاد دست آخر رسید به آخر. نوروز اما همچنان بعد از هزاران سال با سرفرازی همراه با رسیدن بهار به دیدن همه ایرانیان میاد، حتی اگه مثل الآن که هوای ونکوور برفی است، زمین سفید باشه. پنجمین سال در کانادا هم با این نوروز به پایان میرسه و سالی جدید شروع میشه همراه با امید.
حال و هوای نوروز در این سوی جهان هم به چشم میاد، از پیام نخست وزیر کانادا که فرارسیدن نوروز رو با لهجه انگلیسی اما به زبان فارسی شادباش میگه، تا بازار های نوروزی که در گوشه و کنار برپا میشن، و ایرانیانی که در فروشگاه های ایرانی برای خرید سمنو و ماهی سفید صف بسته اند، و جالبتر از همه این گلفروش ویتنامی محله که نبض بازار رو در دست داره و در این ایام سبزه هفت سین درست میکنه برای فروش به ایرانیانی که بر تعداد اونها هر روز افزوده میشه. ادامه خواندن خوش به حال روزگار، نرم نرمک میرسد اینک بهار←
بر اساس معتبرترین نظریات دانش اغذیه شناسی و ساندویچولوژی و تئوری های معتبری چون نون داغ و کباب بناب ساطوری دو نفره، کانادا دارای غذای بومی نیست. به همین دلیل از میلیونها موردی که موجبات شرمندگی یک کانادایی فرهیخته رو باعث میشه اینه که ازش بپرسی خوب دیگه چه خبر، بعدش هم اینکه غذای کانادایی چی بخوریم. البته در کمال شرمندگی من هم باید دیگه مراقب باشم زیاد این کاناداییا اون کاناداییا نکنم، چون شامل خودم هم میشه، بله، خیاط هم در کوزه می اوفتاد آخر.
اما و اما بالاخره دیروز در یک مجلس لهو و لعب و فتنه چشم ما به جمال یک فقره غذای کانادایی روشن شد و این اکتشاف کل نظریات فروید و ماکس پلانک و کپرنیک و داوینچی و سایر برو بچ رو از بیخ و بن، کن فیکون و دگرگون کرد. این پدیده نادر که Pemmican نام دارد گوییا نسخه اولیه انرژی بار هستش که با استفاده از گوشت و چربی تهیه شده و در شکلها و فرمت های متفاوت به بازار عرضه میشه. ادامه خواندن توجه توجه، یک مورد غذای کانادایی کشف شد←
اینکه اولین مطلب این ماه رو با خبر ناگوار شروع کنم اصلا مطلوب خودم هم نبود، اما خبر از دنیا رفتن استیو جابز آنقدر ناراحت کننده بود، و تاثیری که این انسان فرهیخته و مبتکر بر روی شخص من داشت به اندازه ای عمیق هست که نمی تونم قلم رو بر محور مطلب دیگری به گردش دربیارم.
من معتقدم هر انسانی یک شخصیت تکنیکی داره که بر اساس تجربه و تحصیلات و علایق، و در طی زمان شکل پیدا میکنه. برای من سالهای دهه شصت اوج این شکل گیری به حساب میاد. یادمه همون سال ها بود که برای اولین بار کامپیوتر های مک اینتاش رو در دفتر یکی از دوستان پدرم دیدم، و این البته اولین مواجهه من با کامپیوتر هم بود، و دیگه اینکه برام خیلی جالب بود که یه وسیله ای هست با این قابلیت ها که کارها رو چقدر ساده میکنه.
هارپر، نخست وزیر کانادا در لباس بومیان ابتدایی کانادا
از اونجایی که اقوام مختلف با ریشه ها و فرهنگ های متفاوت در کانادا ساکن هستند، امکان اینکه به یک جمع بندی کلی در مورد فرهنگ قالب در این کشور برسیم شاید خیلی آسون یا حتی اصولا مقدور نباشه. هرچند در طی چند صد سال گذشته بیشتر اروپایی ها و بعد از اون چینی ها در سرزمین کانادا ساکن بودند، با رشد روند مهاجرت، از تمام نقاط دنیا مهاجرین با خصوصیت های فرهنگی و قومی خودشون به این کشور اومدن و با اومدنشون خون تازه ای به رگ های این جریان دائم التغییر تزریق کردند و میکنند.
بر اساس آمار سال 2006 بیش از 200 گروه قومی مختلف در کانادا زندگی میکنند و در حدود 5 میلیون نفر که در حدود 16.2 درصد جمعیت کانادا رو تشکیل میده، در زمره اقلیت های قومی قرار میگیرن. ادامه خواندن اندر احوالات و آداب فرهنگی کاناداییون←
{نمی دانم جايی برای شکوه هست از اين تجربه خود خواسته، که نيست البته، اما جای درد دل که هست}
این هم از سال 1390 که با همه دیوانگی هایی که در عالم اتفاق افتاد دست آخر رسید به آخر. نوروز اما همچنان بعد از هزاران سال با سرفرازی همراه با رسیدن بهار به دیدن همه ایرانیان میاد، حتی اگه مثل الآن که هوای ونکوور برفی است، زمین سفید باشه. پنجمین سال در کانادا هم با این نوروز به پایان میرسه و سالی جدید شروع میشه همراه با امید.
بر اساس معتبرترین نظریات دانش اغذیه شناسی و ساندویچولوژی و تئوری های معتبری چون نون داغ و کباب بناب ساطوری دو نفره، کانادا دارای غذای بومی نیست. به همین دلیل از میلیونها موردی که موجبات شرمندگی یک کانادایی فرهیخته رو باعث میشه اینه که ازش بپرسی خوب دیگه چه خبر، بعدش هم اینکه غذای کانادایی چی بخوریم. البته در کمال شرمندگی من هم باید دیگه مراقب باشم زیاد این کاناداییا اون کاناداییا نکنم، چون شامل خودم هم میشه، بله، خیاط هم در کوزه می اوفتاد آخر.
اینکه اولین مطلب این ماه رو با خبر ناگوار شروع کنم اصلا مطلوب خودم هم نبود، اما خبر از دنیا رفتن استیو جابز آنقدر ناراحت کننده بود، و تاثیری که این انسان فرهیخته و مبتکر بر روی شخص من داشت به اندازه ای عمیق هست که نمی تونم قلم رو بر محور مطلب دیگری به گردش دربیارم.
