روز هشتم: امروز مجدد رفتیم برای تفرج و سری زدیم به گوشه هایی از شهر که تاکنون ندیده بودیم. این که ایشان شهر نامندش بسیار شبیه دهات ما است. بسیار شوارع دیدیم که حتی سنگفرش هم نشده بودند، و در جایی از شهر رسیدیم به بوستانی که در آن کدوهایی به چه بزرگی یافت میشد. گویا از آن برای جشنی استفاده میشود، مفصل تحقیق خواهیم کرد. در ادامه راه هم مزارع بزرگی در میانه شهر دیدیم، این چه شهری است که در میان آن مزرعه یافت میشود؟

قدری در اطراف که گشتیم خستگی حاصل آمد، رطوبت هوا بی اندازه آزارنده است، در میان تابستان و باران و گرما و دم هوا، و خلاصه البسه کامل به تنمان چسبیده و جان از آن در عذاب. خسته که شدیم عزم کردیم به بازگشت به مرکز شهر و کاروانسرایمان، در راه ولوله ای بود و پیر و جوان به سوی مرکزشهر روان، و مرکوب سخت به دست می آمد. با هزار مصیبت مرکوبی به دست آمد و رفتیم تا رسیدیم به مرکز شهر و دیدیم جماعت روان است به سوی ساحل. پرس و جو که کردیم معلوم شد جشنی دارند و آتش برپا کرده و ترقه در میکنند، این دیگر چه گونه است، تا چهارشنبه سوری خیلی مانده، ایشان همه چیزشان عجیب است.

رفتیم به کاروانسرایمان و بعد از رفع خستگی و نوشیدن یکی از همین چایی هایی که در کاغذ بسته اند، روان شدیم به همان جهتی که همه میروند. انبوه مردمان در همه جا به سوی ساحل میروند و شرطه ها هم راه را بر مراکب بسته اند. این را متوجه شدیم که شرطه های ایشان خیلی خوب از مردمان توجه می کنند و اصلا ایشان را نمی زنند مگر در فرودگاه ها که گاه برای تفرج انسانها را می کشند.

رسیدیم به ساحل و چشمانمان از کاسه بیرون آمد از شدت ولوله و ازدحام، آنقدر آدمیان در اینجا گرد آمده اند که تاکنون ندیده ایم و هر کس به کاری مشغول. مانند سیزده به در خودمان است که هم همه به تفرج میروند و هر کس در گوشه ای آن کار دیگر و نادیگر می کند. باری این قضیه به نظرمان جالب آمد و مشتاق شدیم بدانیم چه میشود.

پرس و جو کردیم و شنیدیم که مسابقه ای دارند همه ساله در میان اعیان ترقه بازی در عالم و سه برنده آخر در اینجا مهارت خود را به نمایش و رای میگذارند. در میان آب یک بحر پیما استاده که ملون به الوان و چراغ است و می گویند ترقه ها از آن در می شود. مردمان می آیند و می بینند و بعد میروند در آنچه ایشان انترنت خوانند، که قبلا هم شنیده بودیم اما هنوز نمیدانیم چیست و کجاست، نظر می دهند. هر آنکه نظر بیشتری و بهتری حاصل نماید همانا برنده این غوغاست. دیگر اینکه برای ترقه بازی مطرب خبر میکنند و می نوازند و با الحان خوش ترقه ساز می نمایند که نمی دانیم به چه معنی است، جل الخالق دیگر فقط برای یک ثانیه اش کار می کند.

بیت:
تا مرد به کانادا نامده باشد
هیچ از اینهمه عجایبش خبر نباشد

تا دیر هنگام استادیم و در میان جماعت چرخیدیم و عجایب دیدیم، بوی این مار جوان که ایشان دود می کنند به مانند سیگار در همه جا به مشام می رسد و جوانان سرخوش هستند. شرطه ها هم در میان ایشان به گشت زنی که مبادا ساحت ادب از دست برود، جماعتی مودب هستند. هر چندی نیز یک ترقه ای از بحر پیما به آسمان میرود و ولوله در میان جماعت می اندازد.

دیرتر که شد و آسمان پرده شب که برکشید، ترقه بازی آغاز شد، و عجب اینکه الحان موزون نیز به گوش می آید اما نمی توانیم مطرب ها را ببینیم. برخی انسان های مشتاق از این ترقه ها صورت هایی تهیه کرده اند که سالها بعد از مرگ ما تهیه شده، شما ببینید و حظ ببرید.

  [See image gallery at mohajerha.com]

دهان ما که باز مانده است، وه که چه عجایبی. بسیار حظ بردیم، بسیار زیبا بود اما دلمان برای ماهیان دریا هم سوخت که اینهمه آتش بر بستر زندگی ایشان ریختند. اما چه باک که همانا سه روز است در سال. گوشمان هم کمی گرفته از اینهمه سر و صدا. اندکی بعد جماعت بازگشت آغاز کردند اما مگر این همه انسان میتوانند به این سادگی از اینجا بیرون بروند، ساعتی به درازا خواهد انجامید. در آسمان یک پرنده با چراغی پرنور می گردد و می گویند برای مراقبت از آدمیان است.

باز گشتیم به کاروانسرا و ماکولی خوردیم و آب گازداری، و یکهو طبعمان باز شد و این آمد

اين همان شهر ونکوور است
که هوای آن هماره کدر است

اين همان معظم بلاد کاناداست
که در آن دور نيست که انسان پيداست

بس که در آن مال و کافی شاپ بينی
وه نمی دانم اين چه سان سودا است

مال هايش همه لبريز است از بنجل
خانه هايش ز چوب و تخته شده راست

کوچه هايش از دراگ ديلر پر
گوييا رازهايش نهان ز ما و شماست

به که در خانه بنشينی موسم ابر و گاه خزان
ور نه خيس گردی از سر تا به پا يکراست

تيم هاکی به جای فوتبال دارند
کسوت و شان ايشان ز ما شاالله است

از برای گردش و تفرج هست عالی
وز برای مالداران مکان عشق و صفاست

مردمانش در پی علم و دانش نروند
بيزنس باشد فکر و ذکر همه، شاپينگ بر پاست

عمر شان باشد به نهايت دراز
گوييا شريانی ز چشمه خضر در شير هاست

گر که خواهی خوش باشی و ملول نشوی
بی شمار پاب و کلاب ها به پاست

اين همه گفتمت تا که پند گيری
که بسازی زندگيت در آن بی کم و کاست

ديگر آنکه خموش، دو روز مانده را خوش باش
غافلان را مگو، مگو حقايق راست

پایان بخش سوم

بخش دوم این سفرنامه را در اینجا بخوانید.
بخش نخست این سفرنامه در اینجا قابل دسترسی است.

باز هم کریسمس از راه رسید، اینبار هم مثل همیشه مردم با شدت مشغول خریدهستند و تهیه هدایا و تدارک برنامه های مسافرت یا مهمانی های این ایام. در کنار همه اینها، تزیینات کریسمس هم بسیاری رو مشغول کرده، این جریان علاوه بر جنبه های سنتی و علامت شادمانی در  مواردی صورت تجاری هم به خودش میگیره. مثلا مراکز خرید برای جذب مشتری بیشتر، بخصوص خانواده هایی که بچه دارن از این شیوه بهره میبرند، البته جای شک نیست که هرنوع صورتی از شادی و شادمانی حتما خوبه و پسندیده.

در بعضی جاها هم فرصتی است برای مسابقه و خلاقیت، مثلا در هتل Hyatt در داون تاون ونکوور یه مسابقه از طرح های خلاقانه ساخته شده از شکلات برگزار میشه و در انتها هم جوایزی به برندگان، که به واسطه رای بازدیدکنندگان انتخاب میشن تعلق میگیره.

من هم هر سال از این فرصت بهره میگیرم و دوربین و سه پایه رو میندازم روی دوشم و میزنم بیرون که یه چند تا عکس خوب بگیرم از این شادی ها. امسال عکس هایی که گرفتم خیلی مورد پسند خودم نیست به همین دلیل چند تایی از عکس های سالهای قبل رو انتخاب کردم و براتون گذاشتم که ببینید. امیدوارم خوشتون بیاد.

[See image gallery at mohajerha.com]

مدتهاست که در اخبار و تحلیل ها میشنویم که نظام اقتصادی کنونی به دلایل گوناگون از جمله نابرابری های اجتماعی ایجاد شده امکان ادامه نخواهد داشت و به زودی دچار مشکلات عدیده ای خواهد شد. نمونه هایی از این مشکلات هم در مقاطع مختلف به شکل سقوط غیر قابل کنترل بازار سهام خودش رو نشون داد. همینطور از تحلیلگران میشنویم که توان نیروی کار به درستی و در جای مناسب به کار گرفته نمیشه، دستمزدها در مواردی بسیار با مسئولیتها نامتناسب هستن، و خلاصه کلی علت دیگه که موجبات فرسودگی و نارضایتی بیشتر افراد رو فراهم کرده.

عدم وجود تامین اجتماعی مناسب، مانند خدمات درمانی یا بازنشستگی، که در مقابل این همه تلاش حاصل میشه هم یکی دیگه از مواردی است که مردم رو نگران و در مواردی هم خشمگین کرده. البته وضع در کانادا تا حدی بهتره بخصوص اینکه اینجا خدمات درمانی در کنترل مطلق دولت قرار داره و برای همه ساکنان مجانی است، البته این استنباط ایجاد نشه که این خدمات ایده آل هستند و نارضایتی در این زمینه وجود نداره، ولی به هر حال وضع از آمریکا بهتره.

خلاصه اینجوری شد که من از فرصت به دست اومده استفاده کردم و در یک روز آفتابی اما سرد اکتبر رفتم وسط این جماعت تا ببینم حرف حساب اینهایی که کار و زندگی خودشون رو رها کردن و به خیابونها ریختن چی ممکنه باشه. با برخی صحبت کردم و همون حرفهایی رو شنیدم که از زبان خبرگزاریها و شبکه های تلویزیونی آمریکا همه به دفعات شنیدیم، همگی از نابرابری شکایت دارند و میخوان دسترنج زحماتشون رو بگیرن نه اینکه ابزاری بشن برای چاقتر شدن یک عده دیگه.

آمریکا تاکنون جنبش های احتماعی فراوانی به خودش دیده و این یکی هم تفاوتی با بقیه اونها در اصل موضوع نداره. اصلی که به همه ساکنین این بخش از دنیا اجازه میده که به حق به اعتراض از وضعیت معاش یا تحصیل یا هر گونه حقوق انسانی دیگری که براش مالیات هم پرداخت میکنند، بپردازند. اینکه یه عده ای هم به آشوب و بلوا میپردازند خیلی دور از انتظار نیست، به یقین در میان هر گروهی همواره عده ای هم فرصت طلب پیدا میشن که دنبال ماهی گرفتن از آب گل آلود هستن.

خوشبختانه تا امروز به نظر میاد که برنامه جنبش در ونکوور بدون هیج آشوبی برگزار شده، البته نیروهای پلیس بعد از آشوبی که در ماه ژوئن گذشته در شهر رخ داد خیلی با آمادگی در این برنامه ظاهر شدن اما اونچه که من دیدم حکایت از ارتباط نزدیک مردم و پلیس برای حفظ امنیت بود.

در آخر این رو هم بگم که هر چند تقاضاهای این حرکت اجتماعی هنوز به صورتی منسجم و قابل اجرا در نیامده تا بتواند تاثیری بر برنامه ها و تصمیمات سیاستگذاران در سطوح مختلف بگذارد، اما به نظر میاد که جنبش در جریان شکل گیری و تبدیل شدن به یک حرکت پرقدرت اجتماعی است و به زودی به اندازه کافی قوی خواهد شد تا مطالباتی را که خواسته طرفداران و شرکت کنندگان در اون هست رو به سطوح بالاتر دیکته بکنه.

عده ای هم البته بر این باور هستند که این داستان پایان نظام سرمایه داری است و به زودی همه این بساط جمع خواهد شد، که البته من هم رفتم که به چشم خودم رقتن نظام سرمایه داری رو ببینم و برای شما هم گزارش بکنم. چند تا از عکس هایی که در اون روز گرفتم رو برای شما هم گذاشتم که ببینید و یه ویودیو هم از بیرون رفتن نظام سلطه از کانادا که با حرکات موزون همراه هست رو هم در آخر آوردم.

این هم ویدیوهایی که سقوط نظام سلطه رو به دقت نشون میده، توجه داشته باشید که صحنه های این ویدیو ها بسیار دلخراش هستند.

]]> http://mohajerha.com/2011/10/31/%d9%85%d9%86-%d8%ae%d9%88%d8%af-%d8%a8%d9%87-%da%86%d8%b4%d9%85-%d8%ae%d9%88%db%8c%d8%b4%d8%aa%d9%86-%d8%af%db%8c%d8%af%d9%85-%da%a9%d9%87-%d9%86%d9%85%db%8c%d8%b1%d9%88%d8%af/feed/ 2 http://mohajerha.com/2011/10/14/%db%8c%da%a9-%d8%b1%d9%88%d8%b2-%d8%a2%d9%81%d8%aa%d8%a7%d8%a8%db%8c-%d8%af%d8%b1-%db%8c%d9%84-%d8%aa%d8%a7%d9%88%d9%86-%d9%88%d9%86%da%a9%d9%88%d9%88%d8%b1/ Sat, 15 Oct 2011 01:30:19 +0000 http://mohajerha.com/?p=623 ادامه خواندن یک روز آفتابی در یل تاون ونکوور ←]]> منطقه ای در داون تاون ونکوور که به نام یل تاون (Yaletown) شناخته میشود، برا ی بسیاری یادآور رستوران و بار و مهمانی های شبانه است. حقیقت این است که علاوه بر رستوران و بار های فراوان در این بخش از داون تاون، دفاتر شرکت های مختلف و فروشگاه های مدرن هم در ساختمان های آن که قدمت فراوان دارند و در چند سال گذشته برای هماهنگی با بافت مدرن شهری این منطقه نوسازی شده اند، مستقر هستند.

نام Yaletown بعد از اینکه Canadian Pacific Railway انبار تجهیزات و تعمیرگاه خود را از شهر Yale به این منطقه منتقل کرد بر روی این بخش از شهرگذاشته شد. در مورد این بخش از شهر میتوانید در اینجا بیشتر بخوانید.

هوای آفتابی امروز فرصتی ایجاد کرد که برم به یل تان، البته همون خیابون هایی که رستوران ها و فروشگاه ها قرار دارن، و عکاسی بکنم و خلاصه حاصل این شد که میبینید. بعضی از عکس ها نیاز به توضیح نداشتند و من هم اصراری بر توضیح واضحات نکردم.

در میانه همین جاده به تابلوی لایت هاوس پارک برمی خورم و میپیچم به داخل جاده شوسه ای که در انتها میرسه به یک پارکینگ. از اینجا یک مسیر برای قدم زدن در میانه پارک آغاز میشه که از میان درختان قطور و سر به فلک کشیده سرو قرمز عبور میکنه. مسیر های متعددی برای قدم زدن هست که هیچکدوم خیلی طولانی نیستن و در میانه راه هم امکانات مختلفی برای پیک نیک مهیا شده.

در گوشه هایی از راه صخره ها هم در کناره جاده خودنمایی میکنند و یکی از مسیرها به ساحل صخره ای مشرف به اقیانوس آرام منتهی میشه که گاه و بیگاه کروزهای آلاسکا رو میتونی از اونجا ببینی که با غرور و متانت تمام از مقابل چشم لم دادگان در ساحل که سعی می کنند کوچکترین مقدار از آفتاب تابستون کوتاه ونکوور از دستشون در نره، عبور میکنند.

این پارک به دلیل وجود یک چراغ دریایی در اون لایت هاوس پارک (Lighthouse Park) نامیده میشه و یکی از نقاط دیدنی و تفریحی در منطقه وست ونکوور هستش. درختان این پارک تا پانصد سال عمر دارند و منظره شهر ونکوور از اون بسیار دیدنی است. در روزهای آفتابی شمار فراوانی قایق رو میبینید که در آب های اطراف پارک شناور هستن.

بیشترین تعداد آدمها رو در سواحل صخره ای و گرم مجاور اقیانوس میشه دید، البته در روزهای آفتابی، که از این امکان ساده و ارزون برای برنزه شدن استفاده میکنن. عکس هایی که در ادامه آوردم همه در یک روز تابستونی گرفته شدند.

]]>