وقتی اسماییل ططری، نماینده فقید مردم کرمانشاه در مجلس دوره های چهارم و ششم میگفت باید به کشاورزی بیش از ارتباطات و تکنولوژی اهمیت داد، من دقیقا متوجه نمیشده منظورش چیه، جوان بودیم و خام. اما الآن در کانادا بعد از اینکه دیدم همینطور بی وقفه در سیستم قانونگذاری بیل های متعدد یکی بعد از دیگری ارایه شده و مورد بحث قرار میگیره، دیگه یقین کردم که بی تردید مسئله کشاورزی دارای اهمیت بالایی هستش.

کلا سیستم قانونگذاری کانادا در سطح فدرال به این شکل عمل میکنه که یکی از اعضای بیکار دولت، غیر از نخست وزیر البته، یهوویی با خودش فکر میکنه که چه بکنیم که نمایندگان مردم بیکار نباشن، و خلاصه بعدش یه بیل میاره تو مجلس عوام (House of Commons) یا همون پارلمان که نمایندگان مردم در اون در در حال نشستن و تخمه شکستن به سر میبرند (به خدا بی انصافی میشه اگه نگیم همه اینها چقدر آدمهای خوبی هستن)، بعدش با این بیل هی کار کشاورزی میکنن، گاهی هم کلنگ میارن برای خاموش کردن اونهایی که خیلی جوشی هستن. خلاصه آخرش بیل رو میفرستنش به مجلس سنا (Senate) که در واقع تشکیل شده از افرادی که به توصیه نخست وزیر انتخاب شدن!!! حالا نوبت اعضای سنا است که بیل رو بررسی و در صورت احراز شرایط لازم، تایید بکنند، و در نهایت هم بیل برای تایید میره خدمت Governor General که نماینده ملکه هستند در کانادا و بعد از تایید، تبدیل به قانون شده و لازم الاجرا.

این بیل ها که در زبان فارسی شاید بشه به لایحه ترجمه اش کرد، در واقع پیشنهادی هستند برای قانون جدید یا حک و اصلاح قوانین موجود. به شکل خیلی خلاصه، یک لایحه از ارایه تا تبدیل شدن به قانون مراحل زیر رو طی میکنه:

1. مرور اولیه، که مرحله مرور و گشایش لایحه در پارلمان هست
2. مرور ثانویه، نمایندگان مردم در مجلس اصول و موارد لایحه رو بررسی میکنند
3. بررسی در کمسیون مرتبط، اعضای کمیسیون مرتبط لایحه رو با دقت و اصل به اصل مورد بررسی و تطبیق با سایر قوانین قرار میده
4. گزارش، در این مرحله اعضا میتوانند ملحقاتی به لایحه اضافه بکنند
5. رای گیری، که در آن اعضا برای بار سوم لایحه رو خوانده، در مورد آن بحث کرده و آنرا به رای میگذارند
6. بررسی در سنا، که اعضای مجلس سنا در مورد لایحه مباحثه و تصمیم گیری می کنند
7. تایید نهایی، در این مرحله نماینده ملکه در کانادا (Governor General) قانون رو پذیرفته و اجرایی می کند

طی این مراحل میتونه ماه ها یا سال ها به درازا بکشه و از اونجا که لوایح توسط اعضای دولت ارایه میشن، بی شک اعضای اکثریت در مجلس که اونها هم از حزب حاکم هستند راه رو برای تایید اونها هموار میکنند، البته بعد از مباحثات و شور و مناقشات، و اصلاحاتی که سایر نمایندگان از حزب مخالف مطرح و اعمال میکنند.

به عنوان نمونه اشاره میکنم به C-23 Bill که گذشت و بخشش که از ویژگی های قوی و نشانگر بزرگواری این جامعه هست رو داره از بیخ و بن شخم میزنه، البته وزیر امور ایمنی عامه (Minister for Public Safety) حتما دلایل خودش رو داره و مطالعات جامع و مانع در این زمینه حتما انجام شده، و آمار و ارقام کاملا صحیح (آخ چشمم) تهیه شده. این بیل که برخلاف قاعده تبدیل شده به بولدوزر، در حقیقت قراره که زندگی برای افرادی که مرتکب خلاف شده اند و بعد از طی محرومیت یا محکومیت، متنبه شده و میخوان سالم زندگی بکنن رو، سخت تر میکنه.

چنین افرادی از خیلی از مزایای زندگی شهروندی عادی محروم هستند، مثلا نمی تونن وارد کارهای دولتی بشن، یا وام بگیرن یا از مرز عبور بکنند، یا چه میدونم در یک فعالیتی شرکت داشته باشن که به دلیل خلافی که مرتکب شدن نباید واردش بشن. در حال حاضر یک روشی هست برای تقاضای بخشش که به اون Criminal Record Pardon میگن و افردای که صلاحیت داشته باشن، میتونن بر اشتباه گذشته خط کشیده و به زندگی عادی برگردند.

من اینجا قصد ندارم که پروسه رو توضیح بدم و مطمئنم که هیچکدوم از خوانندگان این وبلاگ چنین شرایطی نداشته و نخواهند داشت. فقط جهت روشن شدن جزییات لایحه مذکور لازمه بگم که این روش در حال حاضر نسبتا ساده بوده و در کوتاه مدت میشه بخشش رو در صورت داشتن صلاحیت دریافت کرد. هدف لایحه ارایه شده اینه که این پروسه رو دشوار تر کرده و به عبارتی نیازمند به حصول صلاحیت بالاتری بکنه که ترجمه اون میشه زمان طولانی تر برای دریافت بخشش و ارایه دلایل محکمتر برای حصول صلاحیت. این لایحه در حال حاضر در حال بررسی در مجلس عوام هستش و میتونید جزییات بیشتر رو در اینجا در مورد اون بخونید:

 http://www.recordsuspension.org/index.html

به هر حال، تنها چیزی که من نتونستم پیدا بکنم لوایحی بود که به کشاورزی مربوط باشه، حداقل در یکی دو سال قبل چیزی یافت نشد. فکر کنم الآن که این رو دارم مینویسم ططری داره تو قبر میلرزه. این ططری هم آدم باحالی بود، توی یکی از سخنرانی هاش داشته راجع به مشکلات استان خرم آباد گلایه میکرده که رییس مجلس بهش تذکر میده که شما نماینده مردم کرمانشاه هستید، چرا از مشکلات حوزه خودتون صحبت نمی کنید، اون هم برمیگرده میگه شما هم نمایندگان ملت ایران هستید، چرا مشکلات مردم بوسنی و سوریه رو بحث میکنید.

روحش شاد آدم ساده و بی ریایی بود، یکی از دستاوردهای بزرگش این بود که نام شهر حوزه انتخابیه اش رو به نام اصلی اون یعنی کرمانشاه تغییر داد، اگه میدونست در زبان انگلیسی به لایحه میگن “بیل” شاید عشقش به کشاورزی صد بار بیشتر میشد.

منابع برای مطالعه بیشتر:

سایت Governor General که نماینده ملکه در کانادا است

بیشتر در باره ططری در ویکیپیدیا 

سایت پارلمان کانادا

چگونه یک لایحه در کانادا تبدیل به قانون میشه

جزییات و راهنمایی Pardon Service در سایت دولت کانادا

باز هم کریسمس از راه رسید، اینبار هم مثل همیشه مردم با شدت مشغول خریدهستند و تهیه هدایا و تدارک برنامه های مسافرت یا مهمانی های این ایام. در کنار همه اینها، تزیینات کریسمس هم بسیاری رو مشغول کرده، این جریان علاوه بر جنبه های سنتی و علامت شادمانی در  مواردی صورت تجاری هم به خودش میگیره. مثلا مراکز خرید برای جذب مشتری بیشتر، بخصوص خانواده هایی که بچه دارن از این شیوه بهره میبرند، البته جای شک نیست که هرنوع صورتی از شادی و شادمانی حتما خوبه و پسندیده.

در بعضی جاها هم فرصتی است برای مسابقه و خلاقیت، مثلا در هتل Hyatt در داون تاون ونکوور یه مسابقه از طرح های خلاقانه ساخته شده از شکلات برگزار میشه و در انتها هم جوایزی به برندگان، که به واسطه رای بازدیدکنندگان انتخاب میشن تعلق میگیره.

من هم هر سال از این فرصت بهره میگیرم و دوربین و سه پایه رو میندازم روی دوشم و میزنم بیرون که یه چند تا عکس خوب بگیرم از این شادی ها. امسال عکس هایی که گرفتم خیلی مورد پسند خودم نیست به همین دلیل چند تایی از عکس های سالهای قبل رو انتخاب کردم و براتون گذاشتم که ببینید. امیدوارم خوشتون بیاد.

[See image gallery at mohajerha.com]

مدتهاست که در اخبار و تحلیل ها میشنویم که نظام اقتصادی کنونی به دلایل گوناگون از جمله نابرابری های اجتماعی ایجاد شده امکان ادامه نخواهد داشت و به زودی دچار مشکلات عدیده ای خواهد شد. نمونه هایی از این مشکلات هم در مقاطع مختلف به شکل سقوط غیر قابل کنترل بازار سهام خودش رو نشون داد. همینطور از تحلیلگران میشنویم که توان نیروی کار به درستی و در جای مناسب به کار گرفته نمیشه، دستمزدها در مواردی بسیار با مسئولیتها نامتناسب هستن، و خلاصه کلی علت دیگه که موجبات فرسودگی و نارضایتی بیشتر افراد رو فراهم کرده.

عدم وجود تامین اجتماعی مناسب، مانند خدمات درمانی یا بازنشستگی، که در مقابل این همه تلاش حاصل میشه هم یکی دیگه از مواردی است که مردم رو نگران و در مواردی هم خشمگین کرده. البته وضع در کانادا تا حدی بهتره بخصوص اینکه اینجا خدمات درمانی در کنترل مطلق دولت قرار داره و برای همه ساکنان مجانی است، البته این استنباط ایجاد نشه که این خدمات ایده آل هستند و نارضایتی در این زمینه وجود نداره، ولی به هر حال وضع از آمریکا بهتره.

خلاصه اینجوری شد که من از فرصت به دست اومده استفاده کردم و در یک روز آفتابی اما سرد اکتبر رفتم وسط این جماعت تا ببینم حرف حساب اینهایی که کار و زندگی خودشون رو رها کردن و به خیابونها ریختن چی ممکنه باشه. با برخی صحبت کردم و همون حرفهایی رو شنیدم که از زبان خبرگزاریها و شبکه های تلویزیونی آمریکا همه به دفعات شنیدیم، همگی از نابرابری شکایت دارند و میخوان دسترنج زحماتشون رو بگیرن نه اینکه ابزاری بشن برای چاقتر شدن یک عده دیگه.

آمریکا تاکنون جنبش های احتماعی فراوانی به خودش دیده و این یکی هم تفاوتی با بقیه اونها در اصل موضوع نداره. اصلی که به همه ساکنین این بخش از دنیا اجازه میده که به حق به اعتراض از وضعیت معاش یا تحصیل یا هر گونه حقوق انسانی دیگری که براش مالیات هم پرداخت میکنند، بپردازند. اینکه یه عده ای هم به آشوب و بلوا میپردازند خیلی دور از انتظار نیست، به یقین در میان هر گروهی همواره عده ای هم فرصت طلب پیدا میشن که دنبال ماهی گرفتن از آب گل آلود هستن.

خوشبختانه تا امروز به نظر میاد که برنامه جنبش در ونکوور بدون هیج آشوبی برگزار شده، البته نیروهای پلیس بعد از آشوبی که در ماه ژوئن گذشته در شهر رخ داد خیلی با آمادگی در این برنامه ظاهر شدن اما اونچه که من دیدم حکایت از ارتباط نزدیک مردم و پلیس برای حفظ امنیت بود.

در آخر این رو هم بگم که هر چند تقاضاهای این حرکت اجتماعی هنوز به صورتی منسجم و قابل اجرا در نیامده تا بتواند تاثیری بر برنامه ها و تصمیمات سیاستگذاران در سطوح مختلف بگذارد، اما به نظر میاد که جنبش در جریان شکل گیری و تبدیل شدن به یک حرکت پرقدرت اجتماعی است و به زودی به اندازه کافی قوی خواهد شد تا مطالباتی را که خواسته طرفداران و شرکت کنندگان در اون هست رو به سطوح بالاتر دیکته بکنه.

عده ای هم البته بر این باور هستند که این داستان پایان نظام سرمایه داری است و به زودی همه این بساط جمع خواهد شد، که البته من هم رفتم که به چشم خودم رقتن نظام سرمایه داری رو ببینم و برای شما هم گزارش بکنم. چند تا از عکس هایی که در اون روز گرفتم رو برای شما هم گذاشتم که ببینید و یه ویودیو هم از بیرون رفتن نظام سلطه از کانادا که با حرکات موزون همراه هست رو هم در آخر آوردم.

این هم ویدیوهایی که سقوط نظام سلطه رو به دقت نشون میده، توجه داشته باشید که صحنه های این ویدیو ها بسیار دلخراش هستند.

]]> http://mohajerha.com/2011/10/31/%d9%85%d9%86-%d8%ae%d9%88%d8%af-%d8%a8%d9%87-%da%86%d8%b4%d9%85-%d8%ae%d9%88%db%8c%d8%b4%d8%aa%d9%86-%d8%af%db%8c%d8%af%d9%85-%da%a9%d9%87-%d9%86%d9%85%db%8c%d8%b1%d9%88%d8%af/feed/ 2 http://mohajerha.com/2011/10/13/%d9%be%d8%b1%d9%88%d8%a7%d8%b2-%da%a9%d8%a7%d9%81%db%8c-%d8%a7%d8%b3%d8%aa-%d8%b1%d9%88%db%8c-%d8%b2%d9%85%db%8c%d9%86-%d8%b1%d8%a7%d9%87-%d8%a8%d8%b1%d9%88%db%8c%d9%85/ Fri, 14 Oct 2011 03:20:13 +0000 http://mohajerha.com/?p=608 ادامه خواندن پرواز کافی است، روی زمین راه برویم ←]]>

خوب یادم هست در سال 2008 که برای اولین با پرواز ایر کانادا از ونکوور به تورنتو رفتم، تا از اونجا با خط هوایی امارات به دبی و بعدش به تهران پرواز بکنم. با خودم فکر میکردم این فقط یه پرواز داخلی بیشتر نیست و نمیتونه ملاک کیفیت یک خط هوایی پر اسم و رسم باشه که دولت کانادا در پشت اون قرار داره، ولی در هر حال وضع فلاکت باری بود، و به هیچ وجه با پروازهای داخلی اروپا قابل مقایسه نبود.

برای بلیطی در حدود 600 دلار فقط برای یک مسیر، سرویسی که ارایه شد اصلا تناسبی نداشت. مهمانداران مثل این بود که از سر ناچاری تن به این کار دادن و اون رو از حد و لیافت خودشون کمتر میبینن. در پرواز پنج ساعته، غذایی که به مسافرین داده شد عبارت بود از یک ساندویچ سرد با یک آب پرتقال و بقیه ماجرا این بود که برای کوچکترین نیازی باید سر کیسه رو شل میکردی. ناگفته نماند که یکی دوبار هم دیدم که آب مجانی به مسافرین داده شد، که نقض اصل یزیدی بودن این خط هوایی است.

در مسیر برگشت که پرواز ایر کانادا از لندن رو به ونکوور سوار شدم، متوجه شدم که این ماجرا محدود به پرواز های داخلی نیست. در اینجا مهمانداران نه فقط بدون هیچ احساس مسئولیتی کار میکردند بلکه ظاهرا تمایل فراوانی داشتن که با سوالاتی که مسافرین میپرسیدن یا با نیازهای فوری اونها تفریح هم بکنند و خلاصه خیلی خنده رو بودن!!! این موضوع بیشتر به این دلیل به چشم میومد که پرواز قبلی من با امارات انجام شده بود و خب این خط هوایی همیشه در رتبه اول یا دوم در سطح جهانی قرار داره.

برای اینکه یکی از این مهمانداران محترم رو پیدا بکنی باید تا ابد صبر میکردی و در پرواز نه ساعته ای که تقریبا تمام اون از روز قطب شمال انجام میشه پتو به قدر کافی در هواپیما وجود نداشت، به طوری که بالاخره من از کاپشنم برای گرم کردن خودم استفاده کردم. هر سوالی میپرسیدی ظاهرا موجبات شعف این موجودات رو فراهم میکرد و فقط کسانی در این وای مخوف موفق بودند که صداشون کلف تر و بلندتر بود. خلاصه بی نظمی و بی مسئولیتی در همه اوضاع به وضوح به چشم میخورد.

این شد که من تصمیم قاطع گرفتم که دیگه با این خط هوایی مسافرت نکنم، و از اون موقع هم بر این تصمیم موندم. اون جاهایی هم که فقط با این خط هوایی میشه رفت رو بی خیال شدیم و نمیریم یا از ماشین یا قطار استفاده میکنیم. معمولا هزینه سفر با روشهای مختلف هم در کانادا به هم نزدیکه و فقط مقوله امنیت و زمان در اون دخیل هست.

اخیرا در خبر ها بود که کارکنان کابین ایرکانادا قصد اعتصاب دارن، خبر در اینجا، دلیلش هم اینگونه عنوان شده که کارکنان نسبت به طرح جدیدی که موجب کاهش دستمزدها میشه و چند مورد دیگه از جمله کاهش پوشش های خدماتی و بیمه ای اعتراض دارن. با انتشار این خبر، سهام ایرکانادا در بازار بورس تورنتو افت قابل توجهی کرد و از حدود 1.48 در هر سهم در روز سوم اکتبر به 1.21 در هر سهم در روز پنجم اکتبر رسید.

نشانه های سهام ایر کانادادر بازار بورس تورنتو AC.A و AC.B هستن و میتونید تغییرات سهام اون رو درسایت TSX ببینید. به طور کلی سهام این خط هوایی در ابتدای سال جاری یک روند صعودی خوبی رو شروع کرد و تا 3.86 در هر سهم هم بالا رفت اما مجددا از میانه فوریه شروع به نزول کرد.

بعدش هم در خبرها اومد که وزیر کار با استناد به یه سری بندهای قانونی که برای هر نوع اعتصاب در کانادا تدوین شدن، فعلا مانع این برنامه شده، خبر رو اینجا بخونید. اصول قانونی که مورد رجوع هستن از هر نوع ورود به اعتصاب در صورت به مخاطره انداختن امنیت یا سلامت عمومی، جلوگیری میکنن. جزییات و تحلیل این بندها رو میتونید اینجا بخونید. حال کنین با قانونی بودن اعتصاب و اینکه چطور حق اعتراض مدنی برای همه افراد و مشاغل در نظر گرفته شده و شرایط اون مدون هم شده، حالا اینکه میتونه مورد سوء استفاده مراجع هم قرار بگیره از محدوده این بحث خارجه.

به هر حال فعلا اعتصاب منتفی است و قیمت سهام ایرکانادا هم کمی بهبود پیدا کرده، اما این به معنی حل کامل مشکل نیست. اتحادیه دخیل در این جریان هم (CUPE) که نزدیک به 6800 مستخدم پروازی رو نمایندگی میکنه، راه حلی برای دور زدن این مانع پیدا خواهند کرد.

اما اونچه که جالبه اینه که به نظر میرسه با اینکه اقبال عمومی به این خط هوایی بهتر شده اما همچنان ایرکانادا به دنبال راهی برای کاهش هزینه های خودش میگرده تا در این شرایط پررقابت بتونه دوام بیاره، شاید با خودشون فکر کردن این کارکنان ما همین هم از سرشون زیاده، یا شاید هم دستمزد مدیران ارشد رو میخوان افزایش بدن و دارن منابع مالی اون رو تامین میکنن! آخه اینجا خیلی مرسومه که مدیران بالا بالا حقوق های چندین میلیونی بگیرن، برای انجام موفقیت آمیز کاری در سال 1973 یا اون حدودها.

یک موسسه ای هست به نام J.D. Power and Associates که هر ساله وضعیت خطوط هوایی آمریکای شمالی رو با مراجعه به آرای مسافرین بررسی و مطالعه میکنه و در اوایل تابستون که آغاز افزایش تقاضا برای مسافرت های هوایی است اون رو منتشر میکنه، حالا چرا اول تابستون، من هم نمیدونم. در این گزارشها هر چند ایر کانادا تقریبا همیشه بالای متوسط سطح رضایت قرار داشته (ببین خطوط هوایی آمریکای شمالی چه فلاکتی هستن) اما با یه نگاه به گزارش امسال و مقایسه اون با پارسال کاملا میبینید که دو پله هم بالاتر رفته و به مقام دوم بعد از آلاسکا ایرلاین ارتقاء پیدا کرده. گزارش امسال رو اینجا بخونید. خلاصه گزارش پارسال هم در اینجا قابل خوندن هستش.

با این تفاضیل به نظر میرسه که تا یه مدتی اوضاع ناآروم باشه و اتحادیه کارکنان ایرکانادا برای دفاع از حق مظلومین در روی زمین، ببخشید در روی هوا، محکم ایستادگی بکنه. نمیدونم اگه اعتصاب عملی بشه، تاثیری بر هزینه های زندگی و کسب و کار بگذاره یا نه ولی در هر حال، برای من همچنان ایرکانادا در لیست سیاه قرار داره و ترجیح میدم به جای پرواز یه مدتی هم روی زمین راه برم.

مونا هم مثل بقیه، با تلاش و موفقیت های علمی خودش رو رسونده به دنیای آزاد، اما نه چندان خوش شانس، و هنوز چهار ماه از نفس کشیدن در هوای کشور جدید نگذشته بوده که متوجه میشه دچار یکی از انواع نادر بیماری های خونی شده. این شیر دختر علیرغم همه مشکلاتی که به واسطه این بیماری به وجود اومده، همچنان به تحصیل ادامه میده تا اینکه بالاخره بیماری از پای درش میاره و حالا همه روزها و شبهاش رو در بیمارستان سر میکنه.

دولت آمریکا هم همچنان بعد از این همه ماجراها و علیرغم اقدامات متعدد، به والدین این دختر ویزا نمیده و مونا یک تنه و تنها اما امیدوار، با همه مشکلات دست و پنجه نرم میکنه. مونا برای معالجه یک شانس داره و اون یافتن سلولهای بنیادی مشابه و پیوند مغز استخوان هستش تا جریان خون سازی در بدن رنجورش به مسیر عادی برگرده و این دختر ایران زمین بتونه به زندگی ادامه بده.

جزییات بیشتر جریان رو خودتون میتونین با یه جستجوی ساده در وب پیدا بکنید، آنچه که مهمه اینه که بعد از اتفاقاتی که در ونکوور در رابطه با این موضوع رخ دادن، باور کردم که هنوز ایرانیان در هر کجای دنیا که باشند حرف اول رو در انساندوستی و کمک به همنوع میزنند.

دوستی دارم به نام سیما که در سازمان انتقال خون کانادا کار میکنه. زنی سرد و گرم چشیده که معنی آلام انسانی رو به خوبی درک میکنه و همیشه مترصد یافتن راهی برای کمک به همنوعان. اواسط ماه مه بود که متوجه شدم سیما و همکار و دوستش هاله بهرامی موفق شدند سازمان انتقال خون رو مجاب بکنند که از ایرانیان ونکوور تست DNA بگیرن تا شاید یک مورد همسان با سلول های مونا یافت بشه، و در نهایت روز یازدهم ژوئن رو سازمان انتقال خون کانادا به همین مناسبت به نام روز کمک به مونا نامگذاری کرده و قرار شده از ایرانیان مقیم ونکوور به رایگان تست DNA انجام بشه.

یه چرخی هم که تو وب زدم متوجه شده که علاوه بر ونکوور، ایرانیان در بسیاری از شهرهای دیگر دنیا هم دارن همه تلاششون رو میکنن و برنامه های مختلفی در این رابطه در دست اجراست. خلاصه یک موج عظیم کمک به راه افتاده که همه امیدوار هستند به نتیجه برسه. این شد که به دوستان خبر دادم، البته خیلی ها از قبل خبر داشتن از منابع گوناگون از جمله فیس بوک و مجلات فارسی زبان شهر، و روز شنبه هم رفتیم برای تست.

لازم به گفتن نیست که این حرکت های انسانی چقدر احیا گر غرور ملی ما ایرانی هاست، ملتی که در همه طول تاریخ پر درد و رنجش همیشه انسانیت رو بر همه چیز مقدم شمرده. استقبالی که از این برنامه شد واقعا چشمگیر بود و داوطلب های جوان و برازنده ای که بدون وجود اونها برگزاری این برنامه غیر ممکن بود، همه و همه فقط باعث غرور و افتخار برای ایرانیان نه فقط در ونکوور بل در تمام جهان هست. چند تا از عکس هایی که در اون روز گرفتم به علاوه ویویی از برنامه رو ببینید.

برای اطلاعات بیشتر و آگاهی از روشهایی که شما هم میتوانید در این همیاری بزرگ سهیم شوید، اینها را ببینید

http://tofighi.wordpress.com/2009/12/24/from-mona

http://tofighi.wordpress.com/2009/12/24/help-mona